Arboretum w Wojsławicach

Arboretum w Wojsławicach znajduje się kilka kilometrów na wschód od zabytkowej Niemczy. Obecny charakter park zawdzięcza Fritzowi von Oheimb, który w 1880 roku został właścicielem wówczas 150 hektarowego majątku w Wojslawicach. Kierując się swoim doświadczeniem wybitnego znawcy roślin, miejscowych warunków glebowych jak również wielkim wyczuciem przystąpił do przebudowy założenia,.

W pierwszej kolejności powiększył teren ogrodu, wytyczył kręte alejki oraz osie widokowe.

Dodał czterostopniową sieć stawów a na początku XX w. założył instalację nawadniającą ułatwiającą uprawę roślin. W tym czasie powstał również domek ogrodnika oraz alpinarium.

Dzięki intuicji i doświadczeniu właściciela oraz sprzyjającym warunkom glebowym i  klimatycznym w latach 20-tych XX w. w parku uprawianych było ponad 4000 krzewów różaneczników w 300 odmianach.

W uznaniu zasług, jakie wniósł do aklimatyzacji, uprawy i popularyzacji tych roślin na Śląsku, w 1906 r. jedna z późno kwitnących odmian różanecznika fioletowego została nazwana przez hodowcę T. J. Rudolfa Seidla jego imieniem – Rhododendron ‚Von Oheimb Woislowitz’.

O szerokiej sławie ogrodu może świadczyć chociażby fakt , ze w latach 20 –tych stał się on placówką doświadczalną Niemieckiego Towarzystwa Dendrologicznego.

Po śmierci Fritza w 1928 r. rozpoczęte przez ojca prace kontynuował jego najstarszy syn Arno – z wykształcenia geolog. Dnia 23 sierpnia 1946 r. w rodzina Oheimbów musiała opuścić Wojsławice.

Po wojnie park często zmieniał właścicieli , w tym czasie zabudowania dworu, system zbiorników retencjonowania wody i nawodnień parku stopniowo ulegały zniszczeniu. Zginęła również część roślin. W 1977 r. Komisja Ogrodów Botanicznych i Arboretów w Polsce nadała parkowi w Wojsławicach rangę Arboretum, a w 1983 r. cały obiekt wpisano do rejestru zabytków kultury. Od 1988r. Arboretum w Wojsławicach jest filią Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Ogród systematycznie się rozrasta, pojawiają się nowe rośliny. Wojsławice znane są przede wszystkim z wiosennego kwitnienia różaneczników, ale każda pora roku przynosi coś nowego. Jesień to płomienne barwy liści klonów, winorośli japońskiej, buków, grabów, azalii i innych. Towarzystwa zwiedzającym dotrzymują, uwijające się pracowicie wśród leszczyn, owocujących kasztanów jadalnych i sosen, szaroczarne wiewiórki. Cierpliwi zauważą tu popielice, wiele rzadkich gatunków ptaków i płazów. W wojsławickim Arboretum można poznać nie tylko rośliny, jakie trudno zobaczyć gdzie indziej – można w nim również wspaniale wypocząć. A kto nie zdąży dotrzeć tu na wiosnę, gdy kwitną różaneczniki, niech nie waha się odwiedzić to miejsce w innych porach roku, choćby złotą polską jesienią.