Kategorie

Gmina Łagiewniki

lagiewniki-dwor Łagiewniki –dwór i dawny klasztor

 W XIV w. pojawili się w Łagiewnikach bracia cystersi, pozostający tu aż do kasacji zakonu w 1810 r. z przerwami , kiedy to w czasie działań wojennych klasztor znajdował się w rekach obcych wojsk. Po sekularyzacji dobra miały zostać sprzedane a uzyskane w ten sposób fundusze pójść na spłatę kontrybucji nałożonych na Prusy przez Napoleona. W 1814 r. majątek uległ zniszczeniu a wraz z nim budynki poklasztorne. Później majątek wraz ziemią zmieniał wielokrotnie właścicieli. W końcu stał się własnością Carla Gustawa Reisnera a następnie rodziny Richthofen. W skład zespołu pałacowego obecnie wchodzi dawny zespół klasztorny cystersów z późnobarokowym kościołem p.w. św. Józefa i budynek klauzury z XVII w. zwany Starym Zamkiem oraz dwór z XVIII w. Świeccy właściciele przekształcili budynek poklasztorny na lagiewnikidwordawny-klasztor-cystersow własne potrzeby , umieszczając np. jadalnie w dawnym refektarzu. Zachowały się do dzisiaj sklepienia krzyżowe oraz kolebkowe w partii przyziemia. Pod koniec XIX w. ówczesny właściciel założenia w Łagiewnikach – Edmund von Reisner postanawia wznieść nowy dwór. Powstaje nowy obiekt utrzymany w stylistyce neogotyckiej, z okazałą wieżą od strony parku. Stary Zamek z Nowym skomunikowany był zadaszonym łącznikiem nad bramą wjazdową.

 

Radzików- ruiny dworu

  Radzikowruiny-dworu Pierwszymi wspomnianymi właścicielami dworu w Radzikowie była rodzina von Seniz. Gospodarowała ona założeniem do około 1648 r. Kolejnymi właścicielami były rodziny von Burck i von Lilgenau. Od 1750 majątek przejmują von Schickfussowie. Wzniesiony w renesansie dwór był założeniem o charakterze obronnym. Pierwotnie w całości otoczony fosą i komunikowany mostem od strony wschodniej , wprost z dziedzińca. Data 1652 zachowana na belce wykusza może wskazywać na przebudowę lub rozbudowę założenia. Kolejne przebudowy przypadły na początek XVIII w. , kiedy to zbarokizowano skrzydło wschodnie. Na początku XIX w. nastąpił kolejny remont. Jest to budowla dwuskrzydłowa wzniesiona na planie litery „L”. Każde skrzydło posiadało dwie kondygnacje pomieszczeń o układzie amfiladowym. Do dzisiaj zachowała się renesansowa kamieniarka okienna w partii przyziemia oraz klasyczny w formie portal zamknięty trójkątnym naczółkiem , dekorowany fryzem herbowym. Ostatnim właścicielem dóbr był Leopold Friedrich von Schickfuss und Neudorf.

Jaźwina – dawna siedziba rycerska

Jazwina ,dawna siedziba rycerska Już w dokumentach w XIII w. w Jaźwinie wymieniona została siedziba (kasztel) rycerza Siegfrieda (Seyfried). W XV w. , od około 1496 r.wieś wraz z dworem stanowią dobra rycerskie rodziny von Heyde. Prawdopodobnie było to założenie otoczone fosą komunikowane mostem , z dużą zalewową łąką zasilaną pobliskim strumieniem po stronie zachodniej. W poł. XVI wieku dobra przechodzą w ręce rodziny von Mühlheim. Po wojnie trzydziestoletniej nabywa je Christoph von Gobelenz, a niedługo potem, pod koniec XVII w. rodzina von Dobschütz und Plauen . Zgodnie z zapisami dwór przez około 30 lat stoi opuszczony aż dobra w 1697 zakupił Hans Friedrich Freiherr von Sandrecki und Sandraschütz , w której to rodzinie dobra pozostawały do roku 1778. W tym czasie założenie wyremontowano i rozbudowano, obiekt otoczono groblą, napełniono fosę wodą, złożono również park. Od 1778 r. majątek wchodzi w skład majoratu Langebielau a w XIX w na podstawie ustawy uwłaszczeniowej rozparcelowano dobra. Nieużytkowany obiekt w 1891 roku przeznaczono na kaplicę ewangelicką , którą umieszczono w pn. – wsch. części założenia. Obiekt pierwotnie jednotraktowy, rozbudowany do dwutraktu. W XIX wieku zlikwidowano podziały poziome dostosowując strukturę do potrzeb sakralnych również przepruto w nowych miejscach otwory okienne , część zamurowano. Zrujnowany w latach 70- tych XX w.

Przystronie – dwór

Przystronie-dwor Obecnie istniejący dwór został prawdopodobnie wzniesiony na miejscu wcześniejszego barokowego założenia. Kolejne przebudowy nastąpiły około roku 1830 oraz i przed wojną . Obiekt pobudowany jest z cegły, chociaż w części pomieszczeń widoczna jest przewaga kamienia co może stanowić pozostałość po wcześniejszym założeniu. Dwór wzniesiony na planie prostokąta nakryty dachem czterospadowym o obniżonej strzałce. Od zachodu przylega do niego przybudówka o dość skomplikowanej formie, nakryta dachem namiotowym. Budowla jest dwukondygnacyjna z główną fasadą o siedmiu osiach z lekko wyładowanym  pseudoryzalitem zwieńczonym półkolem. Elewacje boczne są dwuosiowe. Całość dekorowane pilastrami w wielkim porządku posadowione na niskim obiegającym elewacje cokole. Wewnątrz dworu w części przyziemia zachowały się sklepienia kolebkowe.

Stoszów- dwór

  Stoszow-dwor Obecnie istniejący dwór w Stoszowie jest renesansową budowlą wzniesioną na początku XVII w. przez Melchiora von Gellhorn. Cechy obronne położenia mogą wskazywać iż wzniesiono ja na miejscu wcześniejszego, średniowiecznego założenia. Posiada on trzy skrzydła o asymetrycznym ustawieniu tworzącym nieregularną literę „U”. Wewnętrzne podziały pomieszczeń na dwóch kondygnacjach mają układ trójtraktowy. Każde skrzydło nakryte jest dachem dwuspadowym. Do wnętrza prowadzi kamienny portal o prostej , renesansowej formie dekorowany ornamentem okuciowym. W partii belkowania znajduje się inskrypcja : SIT PAX INTRA MUROS TUOS ET PROSPERITAS IN PALATIS TUIS. PSALM 122. Ponad nią, w trójkątnym naczółku zachowały się dwa herby rodów von Gellhorn i von Schaff. W elewacjach widoczne są nadal kamienne ościeża okien i portali. Wewnątrz nadal można podziwiać sklepienia krzyżowe oraz ciekawie dekorowaną Wielką Salę na drugiej kondygnacji skrzydła wschodniego z fryzem arkadowym wspierającym się na kamiennych, dekorowanych konsolach.

Slupice - ruiny dworu Słupice- dwór (ruina)

Zachowane fragmenty wskazują że znajdowało się tutaj wcześniejsze, renesansowe zalożenie, które przebudowano w XVIII w., a następnie restaurowano w XIX w. Obecnie zachowały się tylko ruiny : ściany konstrukcyjne i jeden szczyt. Dwór renesansowy powstał około 1563 r. Było to założenie trzyskrzydłowe, murowane , otoczone fosą . Całość nakrywały dachy dwuspadowe. Całość dopełniały ozdobne szczyty. Na osi znajdowała się sień przelotowa. Wewnątrz i na zewnątrz zachowała się częściowo skromna kamieniarka.

 

Sieniawka

Sieniawka-dwor Dobra w Sieniawce początkowo należały do barona von Giesenberg , który sprzedal je w 1676 r. wrocławskim jezuitom. Wznieśli oni w 1678 r. istniejący do dzisiaj dwór. Jego położenie wskazuje, iż być może znajduje się w miejscu wcześniejszego, obronnego założenia. Jest to budowla dwukondygnacyjna o konstrukcji szachulcowej murowany w partii przyziemia. Dwór założony jest na planie wydłużonego prostokąta z pomieszczeniami w układzie dwutraktowym. Nakryty jest dachem dwuspadowym gontowym, z lukarnami i okapnikami nad szczytami. Do wewnątrz prowadzi skromny drewniany portal z datą 1678 oraz inicjałami IHS ,OCH 20, MRA, IPH. Na elewacji frontowej na wysokości pierwszego piętra zachowal się zegar słoneczny. Dwór był restaurowany w XIX wieku. A ostatni remont przeszedł w 1968 r. Przed dworem znajduje się dziedziniec gospodarczy , z rozpostartymi wokół zabudowaniami z I poł.XIX w. – oficyną mieszkalną, oborą, magazynem i stodołą. Zachowały się resztki parku oraz staw.

Ratajno-dwor Ratajno – dwór

Dwór prawdopodobnie wzniesiony na miejscu wcześniejszego założenia z XVIII w. o czym mogą świadczyć zachowane w przyziemiu pomieszczenia zasklepione kolebą. W partii piwnic ściany wzniesione z kamienia polnego i łamanego z dodatkiem cegły. Kolejna przebudowa miała miejsce na początku XIX w. ( około 1818 r.). Być może wzniesiono wówczas przybudówkę od wschodu. Dwór ma zwartą, kubiczną formę, wzniesiony na planie prostokąta. Jest to założenie dwukondygnacyjne nakryte dachem czterospadowym. Elewacje dekorowane są lizenami w wielkim porządku. Od wschodu zachował się kamienny portal o uproszczonej barokowej formie. Wokół zachowane pozostałości zabudowań gospodarczych oraz fragment parku/ogrodu.

 Sokolniki – dwór

Sokolniki - dwor Zespół został wzniesiony przez barona von Pein und Wechmar ok. 1700 r. w stylu barokowym. Kolejna przebudowa nastąpiła na początku XX w. dobudowano wówczas werandę z balkonem oraz wyłożono piaskowcem. Umieszczono wówczas herb z datą 1906. Dwór jest budowlą murowaną , trójkondygnacyjną , założoną na planie prostokąta. Nakrywa go czterospadowy dachem mansardowym z wolimi oczami w części górnej oraz lukarnami w dolnej. W centralnej części dachu umieszczona została sygnaturka niegdyś z zegarem. Elewacje dekorują pilastry w wielkim porządku, zdwojone w narożnikach. Centralnie na osi znajduje się portal balkonowy. Wewnątrz, w przyziemiu, zachowała się dekoracja sztukatorska dawnej kaplicy . Na drugiej kondygnacji zachowały się częściowo dekoracje stiukowe z motywami sielankowymi oraz marmurowy, barokowy kominek. Całość otoczona jest fosą i skomunikowana niewielkim , kamiennym mostem.

Słupice

Słupice dwór , obecnie w stanie ruiny. Zachowane fragmenty wskazują, że znajdowało się tutaj wcześniejsze, renesansowe założenie, które przebudowano w XVIII w., a następnie restaurowano w XIX w. Obecnie zachowały się tylko ściany konstrukcyjne i jeden szczyt. Można przypuszczać, że dwór renesansowy powstał tu około 1563 r. Było to założenie trzyskrzydłowe, murowane , otoczone fosą . Całość nakrywały dachy dwuspadowe a dopełniały ozdobne szczyty. Na osi znajdowała się sień przelotowa. Do dnia dzisiejszego wewnątrz i na zewnątrz zachowała się częściowo skromna kamieniarka.

Ligota Wielka

ligota-wielkaruiny-dworu Pierwszymi udokumentowanymi właścicielami dóbr w Ligocie wielkiej zwanej wcześniej Elgot a następnie Gross Elgut był Buschke von Mollheim (Mühlheim). Było to w 1626 r.. W latach 1684 – 1729 majątek należał do rodziny von Schweinichen a następnie do rodziny von Sandraski. Po 1778 dobra weszły w skład majoratu bielawskiego. Choć dwór do 1930 r. należał do rodziny von Seidlitz-Sandreczki, to nie był przez nią zamieszkiwany. Znajdowała się tu siedziba zarządcy a następnie został adaptowany na lazaret przez siostry elżbietanki. W czasie II wojny światowej znajdowało się tu więzienie. Dwór to trzyskrzydłowe założenie na planie litery C o nadal widocznym charakterze obronnym. Otoczony był fosa, której zarysy SA widoczne do dzisiaj. Obecnie założenie jest w stanie ruiny, z częściowo zachowanymi pomieszczeniami przyziemia. Do dworu pierwotnie prowadziły dwa mosty – dwuprzęsłowy, kamienny od południa oraz czteroprzęsłowy od wschodu.

Kuchary

Kuchary, dwor

Możliwość komentowania została wyłączona.